-
1 oprzeć
глаг.• базировать• опереть• основывать• прислонить* * *oprz|ećoprę, \oprzeće, \oprzećyj, oparł, oparty сов. 1. o co, na czym опереть на что; подпереть чем;\oprzeć о ścianę опереть о стену; \oprzeć ręce na stole опереть руки о (на) стол, опереться руками об стол;
2. na czym основать на чём; обосновать чем;\oprzeć na faktach обосновать фактами
* * *oprę, oprze, oprzyj, oparł, oparty сов.oprzeć o ścianę — опере́ть о сте́ну
oprzeć ręce na stole — опере́ть ру́ки о (на) стол, опере́ться рука́ми об стол
oprzeć na faktach — обоснова́ть фа́ктами
-
2 oprzeć się
сов.1) o kogo-co, na kim-czym опере́ться на кого-что, обо чтоoprzeć się się na lasce — опере́ться на па́лку, подпере́ться па́лкой
oprzeć się się na łokciach — облокоти́ться
oprzeć się się na faktach — опере́ться на фа́кты
3) komu-czemu воспроти́виться кому-чемуoprzeć się się pokusie — устоя́ть пе́ред собла́зном
oprzeć się się namowom — не подда́ться угово́рам (на угово́ры)
4) редко дойти́; останови́ться, задержа́тьсяoprzeć się się aż w Warszawie — останови́ться то́лько в Варша́ве, дойти́ (дое́хать) до са́мой Варша́вы
• -
3 oprzeć\ się
сов. 1. о kogo-co, na kim-czym опереться на кого-что, обо что;\oprzeć\ się się na lasce опереться на палку, подпереться палкой; \oprzeć\ się się na łokciach облокотиться;
2. na czym опереться на что, взять за основу что;\oprzeć\ się się na faktach опереться на факты;
3. komu-czemu воспротивиться кому-чему;\oprzeć\ się się pokusie устоять перед соблазном; \oprzeć\ się się namowom не поддаться уговорам (на уговоры);
4. редко дойти; остановиться, задержаться;\oprzeć\ się się aż w Warszawie остановиться только в Варшаве, дойти (доехать) до самой Варшавы;
● sprawa oparła się о sąd дело было направлено в суд
См. также в других словарях:
oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… … Słownik języka polskiego
